งานหัตถกรรมพื้นบ้านของภาค อีสานที่ทำสืบทอดกันมานานหลายชั่วอายุคนนั่นคือ การทอผ้า หรือ ต่ำหูก ในภาษาอีสาน ผู้ที่คนอาศัยอยู่ในบริเวณนั้น รู้จักการปั่นด้าย ทอผ้า ย้อมสี และสีที่นำมาย้อมนั้นมาจากสีธรรมชาติ เช่น แก่นขนุน แก่นมะเดื่อ และแก่นประดู่ เป็นต้น
การทอผ้าไหมตามท้องถิ่นนั้นได้ กลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้วหือกลายเป็นอาชีพหลักของชาวบ้านแต่ละพื้นที่ ไปแล้ว เมื่อทำนาเสร็จชาวบ้านก็หันมาทอผ้าไหมที่เป็นเอกลักษณ์และมีลักษณะเฉพาะที่ เด่น ผ้าทอที่เป็นผ้าไหมกับผ้าทอที่เป็นฝ้าย จะมีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเพราะผ้าไหมจะมีความละเอียดกว่าและดูสวยกว่า โดยดูกรรมวิธีการผลิตและการให้ลวดลายสีสันบนผืนผ้า แตกต่างกันไป และค่านิยม ในสังคมที่สืบทอดกันมาจากกลุ่มชนต้นกำเนิดหลายๆกลุ่ม ทั้งนี้ก็เนื่องจากในแถบภาคอีสานมีกลุ่มชนอาศัยอยู่หลายกลุ่ม กระจัดกระจายกันอยู่ทั่วไป อย่างในอำเภอพลของเราก็มีหลาย ๆ หมู่บ้านที่ทอผ้าไหม อาทิเช่น บ้านห้วยโจด บ้านโจดหนองแก บ้านยานาง บ้านโสกนกเต็น บ้านหนองแวงนางเบ้า บ้านหนองบั่ว บ้านเพ็กใหญ่พัฒนาและนอกอจากนี้ยังมีหลายหมู่บ้าน นับไม่ถ้วน ที่ทำผ้าไหมเพื่อใช้ทำเป็นเครื่องนุ่งห่มหรือแม้กระทั่งจำหน่าย และผ้าไหมแต่ละผืนก็มีลวดลายที่สวยงามแตกต่างกันออกไป การทำผ้าไหมมีกรรมวิธียากกว่าการทำผ้าฝ้าย นับตั้งแต่การเลี้ยงไหม ซึ่งต้องมีความระมัดระวังเป็นพิเศษ ไม่ให้ตัวไหมถูกแสงสว่างหรือความร้อนมาก ไม่เช่นแล้วตัวไหมจะตาย และต้องระมัดระวังเพราะการเลี้ยงตัวไหมต้องหมั่นคอย ดูแลเป็นพิเศษเพราะจะทำให้ตัวไหมเป็นโรค ศัตรูที่สำคัญของตัวไหมที่ร้ายที่สุดก็เห็นจะเป็นแมลงวันตัวโต ๆ หรือภาษาท้องถิ่นเรียกกันว่า ด้วง ผ้าไหมที่นิยมทอมากในสมัยโบราณ คือ ผ้าซิ่นหมี่ ผ้าโสร่ง และผ้าขาวม้า
ปัจจุบันชาวบ้านได้นำผ้าไหมมาแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ มากมายและเป็นที่นิยมของบุคคลมากมายในปัจจุบันด้วย การต่ำหูกนั้นจะเป็นไปอย่างประณีตและกว่าจะถึงขั้นตอนการต่ำหูก นั้นยากแสนยากเพราะจะเริ่มตั้งแต่การปลูกหม่อนเลี้ยงไหมแล้วกว่าตัวไหมจะโต เต็มที่แล้ว กว่าตัวไหมจะสุกอีกต้องคอยฟูมฟักตัวไหมอยู่ตลอดเวลาเพราะตัวไหมต้องการ การดูแลเอาใจใส่ และต้องคอยระมัดระวังอย่าให้แมลงวันเข้าใกล้ตัวไหมเพราะจะทำให้ตัวไหมติด เชื้อโรคและก็ตายในที่สุด
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น